Hoe het begon

Vandaag begin ik een weblog. Gewoon, omdat ik mijn verhaal wil vertellen. En hoop op reacties. Ik heb een minnaar. Inderdaad. Ik ben getrouwd en heb 3 kinderen. Als je me 2 jaar geleden had gezegd dat ik daarnaast ooit nog eens een minnaar zou hebben, zou ik je hebben uitgelachen. Ik??? Daar ben ik veel te degelijk voor! Niet dus. Het is zo makkelijk en verleidelijk om te zeggen: het is me overkomen. Maar dat is niet zo. Het gebeurde en ik heb het niet tegen gehouden.

Vorig jaar meldde ik me aan bij een chatsite. Gewoon, om te kletsen met mensen. Zowel met mannen als met vrouwen, dat leek me wel gezellig. Maar later bleek dat deze chatsite gelinked is aan een datingsite. Op een rustig moment ben ik dat eens gaan bekijken en inderdaad, daar stond ik met profiel en al op een datingsite. En een inbox vol berichtjes! Al die berichtjes heb ik 1 voor 1 beantwoord. De meeste met "geen interesse" trouwens. Een paar mannen (er hadden geen vrouwen gereageerd) heb ik een berichtje terug gestuurd. Waaronder Peter. Peter bleek een leuke kletser. In ons eerste gesprekje vertelde hij dat hij getrouwd is, 3 kinderen heeft en al 15 jaar "zo vreemd gaat als de pest". "Pfff, ik ben echt je volgende niet", dacht ik. Ons tweede gesprek was van een heel andere orde! Dat gesprek duurde 4 uur en een kwartier maar liefst en ging over behoorlijk serieuze onderwerpen. "Goh, er zit ook een andere kant aan die man!" dacht ik. Vanaf dat gesprek hadden we een enorme wederzijdse KLIK. We kletsten vaker. Soms lang, soms kort. Soms serieus, soms minder serieus. Maar het was altijd leuk en voelde altijd goed. En we werden nieuwsgierig naar elkaar. Hoe zal hij in het echt zijn? Zal hij dan net zo leuk zijn? Na verloop van tijd besloten we elkaar te ontmoeten. En wat er daarna gebeurde, is ongelofelijk. Ik typeer het als volgt: hij pakte mijn hand en we sprongen in het diepe. Gelukkig kon hij reddingzwemmen!