We hadden beiden afzonderlijk al eens door laten schemeren dat we er wel eens aan zaten te denken om ons af te melden voor de dating site(s) waar we een profiel hadden. We deden er allebei steeds minder mee. Af en toe kwam Peter nog wel eens met een foto van iemand aan die hij tegen was gekomen, of vertelde hij dat hij iemand had gesproken, en dat gaf bij mij soms wat onrust. Ook al vertrouw ik hem 100%, het bleef me ergens steken dat hij toch bleef “kletsen” en “zoeken” (het mocht geen naam meer hebben overigens). Toch een beetje de angst dat hij iemand tegen zou komen met wie hij een grotere klik zou hebben dan met mij en op wie hij misschien zelfs verliefd zou worden... Op een avond bespraken we dit met elkaar en besloten we om er maar helemaal mee te stoppen. Peter vroeg me waarom ik dit niet gewoon eerder eerlijk had aangekaart. Dit hadden we toch kunnen bespreken? Maar ik had, net als destijds met zijn aanbod om te stoppen met daten met andere dames, het idee dat ik dit niet van hem mocht vragen. IK ben niet degene die (mede) bepaalt wat hij in zijn (vrije) tijd doet. Als hij het leuk vindt om te “zoeken” en te kletsen, wie ben ik dan om hem daarin te belemmeren? En opeens kwamen we samen tot het besluit er allebei maar mee te stoppen. Peter voegde direct de daad bij het woord en stuurde me de volgende dag mailtjes waaruit bleek dat hij zijn profielen op alle 3 de sites waar hij op zat, had verwijderd. Ik had er wat meer tijd voor nodig, maar na een paar dagen was ik er ook helemaal klaar mee.
En... we hebben het sindsdien nog geen seconde gemist! In het begin hebben Peter en ik elkaar wel een beetje bevraagd (mis jij het? Nee, ik niet maar jij? Nee, ik ook niet…), maar eigenlijk gaf het ons beiden alleen maar enorm veel rust (en opeens ook veel meer tijd voor elkaar..).
Weer een bron van potentiele spanningen verleden tijd!
In ons eigen tempo bouwden we aan onze relatie die vooral gebaseerd was (is) op 100% eerlijkheid en openheid en respect voor elkaars gevoelens. Binnen deze steeds veiliger aanvoelende relatie ontstond er ruimte om meer samen te gaan ondernemen. Ik had het gevoel dat ik nog lang niet uitgeleerd, uitontwikkeld en uitontdekt was en Peter is altijd wel in voor iets leuks.
Dus Peter en ik gingen spannende dingen doen. Zo zetten we een gezamenlijk profiel, inclusief foto's en verhalen over ons seksleven, op een dating site, in de hoop dat mannen of stellen hierop zouden reageren zodat we misschien op termijn wel eens met (een) andere(n) erbij zouden kunnen afspreken. En Peter liet mij via de chat kennis maken met een collega van hem die wel interesse in ons had...
Maar wat echt super spannend was, was dat Peter en ik elkaar 2x hebben ontmoet IN ZIJN EIGEN HUIS! Tot 2 maal toe vonden we een prima excuus voor mij om bij hem aan te bellen en naar binnen te gaan, uiteraard op een tijdstip dat er verder niemand anders thuis was en ook niet werd verwacht. Met name de eerste keer was Peter behoorlijk nerveus. Hij liet mij vol trots zijn hele huis zien, als laatste de slaapkamer van hem en zijn vrouw. Daar begonnen we te vrijen en toen we helemaal uitgekleed waren, tilde Peter me opeens op en droeg me, heel romantisch, naar zijn bed. Daar hebben we, genietend van eindelijk de luxe van een echt bed, heerlijk liggen vrijen! De tweede keer verliep al een stuk relaxter, maar het bleef toch een tikje riskant en dus spannend. IK zou het nooit durven, hier in mijn eigen huis...
Ook leek het ons, beiden actieve hardlopers, leuk eens samen een run te lopen. Daarom gaven we ons allebei op voor een run in mijn woonplaats. We zorgden ervoor dat we in hetzelfde startvak konden starten. In dat startvak was er weinig gelegenheid tot contact, het bleef bij oogcontact. Maar we hadden afgesproken elkaar na de finish te treffen. Daar viel het in alle drukte niet zo op dat we met elkaar stonden te kletsen. Helaas raakten we elkaar in die drukte op een gegeven moment kwijt, maar toch was het super leuk dat we, zij het dan stiekem, samen een run gelopen hebben!
Terug denkende aan deze heerlijke, spannende, ontdekkende tijd vallen me twee dingen op. Ten eerste, het steeds verder groeiende gevoel van liefde en vertrouwen tussen Peter en mij. Wat kan de liefde heerlijk zijn! Maar ten tweede, het toenemende besef dat het in mijn huwelijk best wel slecht gesteld is. Wat kan de liefde tegelijk moeilijk zijn...
Daarover meer in een volgende post.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten