Ik vind het lastig om te recapituleren wat mijn date met H. nou precies deed met Peter. Het voelde voor hem dubbel, denk ik. Aan de ene kant stimuleerde hij me om naast hem ook andere mannen te zien en wenste hij me 's morgens, op de dag van mijn date met H., nog veel plezier. Aan de andere kant had hij er ook moeite mee dát ik andere mannen ging daten. "Het doet wel pijn, maar zolang je eerlijk tegen mij blijft over je dates, is het te verdragen", zo zei hij mij. En het maakte hem angstig. Hij was bang dat ik vroeg of laat iemand tegen zou komen die ik leuker zou vinden dan hem. Of dat ik iemand tegen zou komen die me zou gaan claimen. In beide gevallen zou hij mij kwijt raken, en dat was iets wat hij absoluut niet wilde.
's Morgens, terwijl ik bij H. was, bleef Peter me berichtjes sturen waarin hij zijn bezorgdheid over mijn welzijn uitte en zei dat hij me miste en dat ik hem in die korte tijd zo dierbaar was geworden. Toen we elkaar eindelijk weer spraken, wilde Peter alles weten over mijn date met H. Ik deed uitgebreid verslag en eindigde met de vraag: "nou wil ík graag weten wat dit met jou doet... EERLIJK". En Peter reageerde met: "Het maakt me trots omdat ik ook een vriendje van je ben en je blijkbaar begerenswaardig bent. En jaloers. Maar ik vind het super fijn voor je dat je met een open mind daarheen bent gegaan en hebt genoten." Zoals ik de hele tijd aan hem had zitten denken toen hij zijn date met T. had, zo had hij de hele ochtend aan mij zitten denken en bekende hij dat hij de ochtend maar moeilijk door had kunnen komen. "Wat doen we elkaar eigenlijk aan?" zeiden we half grappend, half serieus.
Mijn date met H. kon Peter, achteraf gezien, nog wel redelijk goed hebben. Waar hij echter enorm van schrok, was dat waar Peter al die tijd al bang voor was geweest nu toch leek uit te komen: H. ging me op een gegeven moment inderdaad claimen. H. begon gevoelens voor mij te ontwikkelen en kreeg er steeds meer moeite mee dat ik Peter ook zag. Ik vond H. leuk, hij vond mij meer dan leuk. Hij wilde dolgraag met mij verder in een vaste buitenechtelijke relatie om samen de seks te ontdekken. H. bood mij rust, waar ik naar snákte, maar ook... gelijkwaardigheid! Peter vindt dit onzin maar zo voelde (en voelt) het voor mij: daar waar Peter een wereld aan ervaring had op het gebied van seks, had ik dat niet en H. ook niet. H. wilde die wereld dolgraag samen met mij verkennen. Maar... dan wel alléén met mij en ik dus ook alléén met hem. En ergens klonk dit mij heel erg aantrekkelijk in de oren.
Aan mij dus de keuze: koos ik voor H. die ik leuk vond, die er leuk uitzag, waarmee ik af en toe best goede gesprekken had, die serieus overkwam en rust en gelijkwaardigheid bood? Of bleef ik toch bij Peter, op wie ik gekker en gekker werd, met wie ik een allesomvattende klik had, met wie ik razendsnel emotioneel de diepte in ging, die bereid en in staat was iets voor mij te betekenen, mij te helpen met dit alles te leren dealen en mijn grenzen verder te verleggen maar bij wie ik me vaak zo'n ontzettend onnozel groentje voelde?
Peter kreeg gelijk.
Op de p-plaats van een supermarkt had ik mijn auto geparkeerd. In een mooi zomers jurkje ging ik naast de auto staan wachten. Ik was wel wat nerveus. Het duurde niet lang, of H. kwam er ook aan. Hij toeterde toen hij me zag (iets waarvan hij later zei dat dat wel wat stom van hem was) en parkeerde zijn auto naast de mijne. Hij stapte uit zijn auto, we keken elkaar aan en we wisten allebei: het is goed. En we wisten dat de ander dat ook wist. We kletsten wat en hij stelde voor een stukje te gaan rijden. Ik stapte bij hem in de auto en we reden mijn woonplaats uit, richting een klein dorpje in de omgeving. Tijdens het rijden zaten we gezellig te kletsen. Hij maakte op mij een keurige en vooral rustige indruk. Het voelde prettig. Op een wat verlaten landweggetje parkeerde hij de auto. En daar gebeurde dus toch wat ik niet had verwacht. Niet dat we uitgebreide seks hebben gehad in zijn auto, maar ik kreeg inderdaad, zoals Peter al had voorspeld, "een rare smaak in mijn mond". In alle opwinding drukte H. per ongeluk op de SOS knop van het dashboard en kwam hij in verbinding met de alarmcentrale 112. Hij schrok er van, bleef toch redelijk kalm en verontschuldigde zich netjes, maar ik lag in een deuk! Nadat we onze kleren weer hadden gefatsoeneerd, bemerkte ik tot mijn schrik dat ik een oorbel kwijt was. In alle "opwinding" was die uit mijn oor gegaan. Niet dat ik dat zo erg vond van die oorbel, maar H. zou een verklaring moeten bedenken mocht zijn vriendin de oorbel terug vinden. Na echt wel een poosje zoeken, vonden we hem gelukkig toch nog terug. We hadden het inmiddels ontzettend warm gekregen in de auto en we besloten even uit te stappen. Het was een beetje gaan waaien en ik stond daar heerlijk te genieten van de warme zon op mijn gezicht en de wind in mijn haren. H. kwam om de auto lopen en bij me staan en hij keek me aan met een bepaalde blik waarvan ik dacht... het zal toch niet dat hij... ?? (Vele chats later durfde H. inderdaad te bekennen dat hij haast wat verliefde gevoelens kreeg voor mij op dat moment.)
H. bracht me weer terug naar de p-plaats en we spraken af dat we elkaar na de zomervakantie weer zouden ontmoeten. We vonden het beiden "voor herhaling vatbaar".
H. was leuk, zowel op de chat als ook in het echt. Maar de grote vraag was natuurlijk: is H. net zo leuk als Peter?
En: hoe zou mijn relatie met hem zich ontwikkelen? Zou hij een concurrent worden van Peter? En hoe zou Peter reageren op mijn verhaal over H? Wat deed deze date überhaupt met hem?
