Ik kom er niet uit..

Peter's gevoelens leken voort te komen uit zijn angst mij kwijt te raken. Maar waar kwamen mijn gevoelens vandaan?

Mijn relatie met Peter voelde niet "in evenwicht" (en dat doet het nog steeds niet). Hij had op het gebied van seks al zoveel gedaan, zoveel meegemaakt, geëxperimenteerd, alles schijnbaar moeiteloos en met veel plezier. En ik was zo vreselijk onervaren. Schikte me in een huwelijk waar de passie nou niet direct vanaf spat. Durfde niet te experimenteren.
Was ik gewoon jaloers op Peter z'n vrijmoedigheid?
Of wilde ik, heel egoïstisch, hem toch gewoon lekker voor mezelf? Kwam het voort uit een behoefte aan exclusieve aandacht?
Of was ik jaloers op de dames waarmee hij iets gehad had omdat zij wel konden, durfden en deden wat ik niet kon, durfde en deed?
Of stak hier telkens mijn grenzeloze onzekerheid de kop op?
De dames waar hij mee gedate had, waren in mijn verbeelding allemaal veel leuker, liever, knapper, lekkerder, "bekwamer" dan ik. Maar Peter liet me op een gegeven moment foto's zien van enkele dames. En ik was stomverbaasd dat het allemaal toch min of meer heel gewone vrouwen bleken te zijn!! Toen werd dat rotgevoel iets dragelijker, maar het bleef een onaangename, ongewenste rode draad in onze relatie. Een rotgevoel dat zich vreemd genoeg nog steeds met terugwerkende kracht doet gelden. 

Of... was zich hier een liefde aan het ontwikkelen?

Gek, ook bij het schrijven van deze post merk ik dat ik er niet uit kom, dat ik geen antwoorden vind op mijn vragen. Het onderwerp niet eens logisch en overzichtelijk onder woorden kan brengen. Misschien zijn er onder de lezers van mijn blog mensen die mij verder kunnen helpen met het beantwoorden van mijn vragen. Mensen die mij iets kunnen vertellen over hoe jaloezie werkt. Of mensen die iets van het bovenstaande herkennen en hun ervaringen met mij zouden willen delen. Mij willen vertellen hoe zij hiermee om (zijn) (ge)gaan. Ik nodig deze mensen dan ook van harte uit (eventueel anoniem) een reactie te plaatsen of mij te mailen.