Een andere man

Ik heb Peter via een datingsite leren kennen. Ik mocht me verheugen in een overweldigende belangstelling van mannen toen ik nog een account op deze datingsite had. De ervaring leerde al snel dat vrijwel alle mannen uiteindelijk maar op 1 ding uit waren: mij zo snel mogelijk bij ze in bed krijgen of op z'n minst een geile chat hebben, inclusief foto's (die ik dan ook regelmatig spontaan toegestuurd kreeg). Zoals ik al eerder vertelde, ik ging daar (in eerste instantie) niet voor. Ik ging voor gezellig kletsen en zocht ook wel contacten met enige diepgang of gesprekken met enige inhoud. Toen ik er eenmaal achter kwam dat dergelijke contacten daar te vinden zijn als een speld in een hooiberg, en helemaal toen ik merkte dat ik het op een gegeven moment emotioneel gewoon niet meer op kon brengen telkens weer een soort van relatie met iemand op te bouwen anders dan seksueel getint, ben ik mijn mening over hoe een chatcontact zou moeten zijn wel een beetje bij gaan stellen. Maar in eerste instantie ging ik voor leuk en/of diepgang. Bij Peter vond ik dat in ieder geval, maar zeker ook bij H. H. stelde zich eerst voor als J. en zei dat hij niet getrouwd was. Pas later, toen er wederzijds vertrouwen was gegroeid, bekende hij dat hij niet J. maar H. heette en dan wel niet getrouwd was maar wel een langdurige, vaste, relatie had met een vrouw met wie hij ook kinderen had. Met H. heb ik veel en leuk en soms ook wel heel serieus gechat. En van lieverlee vertelden we elkaar wat we eigenlijk zochten op de datingsite. Ik vertelde mijn verhaal, hij vertelde dat hij eigenlijk op zoek was naar 1 vaste minnares met wie hij dolgraag de seks wilde ontdekken omdat hij thuis niet vond wat hij graag wilde op dat gebied.

Waarom ben ik op zoek gegaan naar andere dates nadat ik al lang en breed mijn "één keer, één keertje maar" had gehad? Omdat ik van lieverlee, door mijn ervaringen met Peter en door zijn en ook andere verhalen, steeds meer het gevoel kreeg dat ik al die jaren wat had gemist, dat ik nog heel wat in te halen had. Ik kreeg de (ondeugende) behoefte te ontdekken, te experimenteren. Bovendien deed Peter niets dan mij hierin stimuleren. Enerzijds omdat hij niet wilde dat ik me te veel op hem ging focussen, anderzijds omdat hij mij dolgraag wilde helpen mijn grenzen op dit gebied te verleggen. En tóen ik eenmaal een keer was vreemd gegaan, dus toch al fout zat, redeneerde ik, kon ik er net zo goed nog even mee doorgaan.

Toevalligerwijs viel mijn eerste date met een ander dan Peter op de dag nadat Peter voor het eerst een date met een ander dan met mij had gehad. Raar is dat, dat ik zelf deed wat ik van hem niet kon hebben. Nog steeds hebben we het hier wel eens over: waarom reageerde ik zo jaloers op zijn date terwijl ik op hetzelfde moment precies hetzelfde aan het doen was? Misschien kom ik hier wel nooit achter. Maar tot op de dag van vandaag kan ik onze chats rond de zomer van 2014 niet met droge ogen lezen, zoveel komt er weer naar boven aan emoties.

Peter vroeg me hem alles eerlijk te vertellen over mijn date(s?) met anderen. Hij wilde graag alles weten. "Wanneer je eerlijk tegen me bent weet ik precies waar ik aan toe ben. Weet je... aan de ene kant vind ik het hartstikke leuk dat je met ander mannen gaat daten, anderzijds bekruipt mij de angst dat die mannen leuker zullen zijn dan mij en dat je mij dan niet meer hoeft. Door mee te krijgen wat er gebeurt kan ik beter inschatten hoe reëel die angst is, kan ik er beter mee omgaan. Juist wanneer ik niets hoor bekruipt mij een "Unheimlich" gevoel. Dan heb ik het gevoel dat ik je kwijtraak." Ook vertelde Peter dat hij wel eens bang was dat er een minnaar voorbij zou kunnen komen die mij zou gaan claimen en dat hij me daardoor kwijt zou raken. Dat ik ging daten met andere mannen dan met Peter voelde voor hem dus ook heel dubbel.

Feit was dat ik op een mooie zomerse woensdagochtend had afgesproken met H. We hadden tijdens onze chats besproken dat we onze relatie rustig op wilden bouwen; eerst maar eens kennismaken, eerst maar eens elkaar in het echt ontmoeten en met elkaar kletsen. Het was tenslotte zijn eerste keer dat hij zoiets ging doen (althans, dat is wat hij mij vertelde). Met deze insteek in mijn achterhoofd vertrok ik naar de p-plaats van een supermarkt, waar we hadden afgesproken. Peter geloofde er trouwens niks van dat het bij kletsen alleen zou blijven. J: "Alleen even kletsen." P: "Haha. Dacht je echt?" J: "Hij wil rustig opbouwen. Eerste keer dat hij vreemd gaat." P: "Ok. Wedden dat jij met een rare smaak in je mond naar huis loopt?".

Wie zou gelijk krijgen..?

Ik trek dit niet!!

Die nacht sliep ik slecht. Heeeel slecht. Zo slecht, dat mijn man de volgende dag vroeg of ik ziek was of zo. Ik voelde me beroerd, maar dat had absoluut geen fysieke oorzaak. Ik kan me niet goed meer herinneren hoe ik die volgende dag ben doorgekomen. Ik zat ongetwijfeld continu met mijn gedachten bij Peter. Maakte me allerlei voorstellingen van wat hij aan het doen was. Voelde wat ik nog veel vaker zou gaan voelen: een knoop in mijn maag, een bonkend hart, een dichtgeknepen keel en tranen die heel hoog zaten. We hebben die dag in eerste instantie nog een tijdje zitten chatten. Maar net als de avond ervoor nam ik afstand. Dat is hoe ik reageer op pijn: ik trek me terug en wil het liefst alleen met mezelf zijn. Ook toen Peter later die dag weer een poging deed met mij te chatten. Hij vertelde dat hij uit het werk naar T. was gegaan en begon er toen over dat hij en zijn vrouw ’s avonds naar hun beider ouders waren geweest om ze nog even te spreken voor ze over 2 dagen op vakantie zouden gaan. Het duizelde me een beetje. ’s Morgens en ’s middags chatten met mij (tijdens werktijd!), vanuit het werk een seksdate met een ander, daarna naar huis en het gewone leven weer oppakken alsof er niets gebeurd is… hoe krijg je het in vredesnaam voor elkaar zo snel en gemakkelijk te switchen!! Ik voelde wat ik nog veel vaker zou gaan voelen en zelfs tot op de dag van vandaag nog wel eens voel: ik trek dit niet. Ik moet hiermee stoppen. Ik moet met Peter stoppen!!
Uiteindelijk kwam het ’s avonds laat toch nog tot een gesprek. Peter wilde weten wat de middag met me had gedaan. En ik vertelde dat het me onzeker had gemaakt en in de war. Dat ik het gevoel kreeg dat ik de boel niet meer onder controle had. “Ik dacht dat ik wist wat ik wilde maar nu weet ik het niet meer. Wil ik dit wel? Is het het waard? Mijn leven was saai maar overzichtelijk. Nu niet meer.” Ik merkte wel dat Peter enthousiast was over zijn date en er graag over wilde vertellen, maar ik wilde het niet weten. Ik wilde het GEWOON NIET WETEN! Dus we kletsten over andere dingen. En dat leidde wat af. Maar de volgende dag begon Peter er toch weer over. Hij begon toch zomaar te vertellen wat hij had beleefd met T. “Gisteren weer iets nieuws beleefd. Ben gepijpt met een mond vol koud water. Super geil.” En: “Ben gisteren 2 keer klaargepijpt.” En.. pang! daar was onmiddellijk dat rotgevoel weer. Ik geneerde me enorm, vond het echt ontzettend onvolwassen van mezelf, maar ik had er geen controle over. Integendeel, mijn gevoel nam alle controle over míj over, leek het wel! Peter verzekerde me hoe gek hij op me was, en zei dat hij bang was dat hij me kwijt zou raken omdat ik dit niet zou kunnen handelen, en hoe erg hij me zou gaan missen tijdens zijn vakantie. Maar ik geloofde hem niet echt, dacht dat hij dat alleen maar zei om me wat op te beuren. En toen hij zei: “Ik hou van je” kon ík die woorden echt niet uit mijn vingers krijgen.

De waarheid gebiedt mij te vertellen dat Peter pas inhoudelijk over zijn date met T. begon te vertellen nadat ik (ik geloof nogal enthousiast) had verteld over mijn eerste date met een ander. Ik had namelijk een date gepland met H. de dag nadat Peter een date met T. had gehad. Maar daarover, en over wat dat met Peter deed, vertel ik in mijn volgende post.