Bad memories

Was mijn vorige post een samenvatting van vele leuke en fijne momenten die Peter en ik beleefden, deze post zal er één worden van nare momenten die er zeker ook waren en er uiteindelijk toe hebben geleid dat ik heel slecht in mijn vel kwam te zitten, wat duidelijk zijn weerslag had op onze relatie.

* Eén van de eerste tegenslagen was dat bij mij een positieve borrelia-uitslag werd geconstateerd. Natuurlijk kun je overal een tekenbeet oplopen, maar aangezien Peter en ik wel heel vaak in het bos samen waren, lijkt het me waarschijnlijk dat ik dat tijdens één van onze dates had opgelopen (na elke date controleerden we elkaar op teken en we hebben er vele bij elkaar moeten verwijderen).

* Ook werd bij een routine uitstrijkje bij mij een PAP2 geconstateerd in combinatie met de aanwezigheid van het HPV virus. In de loop van de tijd ontwikkelde dit zich tot een PAP 3B/CIN2, waarbij het onrustige plekje verwijderd moest worden. Officieel wordt het hebben het HPV virus niet als een SOA gezien maar ik zou niet weten hoe je dit anders kunt oplopen. Gelukkig vroeg mijn man niet al te veel door (de kans dat het bij hem weg komt, acht ik overigens nihil), maar de vrouw van Peter wél, zeker toen bleek dat zij het ook had. 

* Het volgende waar we tegenaan liepen, was dat Peter met zijn auto van de zaak geen privékilometers mocht maken. De kilometers die hij maakte om met mij te kunnen afspreken, probeerde hij altijd heel lucratief weg te werken, maar nadat hij daarvoor een keer door zijn werkgever op het matje was geroepen, kreeg hij daar toch wel wat moeite mee. Daarom besloten we dat we elkaar voortaan in mijn auto zouden ontmoeten. Dat kon op zich prima, maar... ik heb een redelijk opvallend autootje en bovendien biedt mijn autootje weinig ruimte. Voor de zomer zou dit geen probleem zijn, dan konden we elkaar prima in de buitenlucht ontmoeten, maar voor de winter was het een ander verhaal. Daar moesten we iets op verzinnen.

Ik herinner me heel goed de allereerste afspraak waarbij we gebruik zouden maken van mijn auto. Ik was werkelijk óp van de zenuwen! Ik was als de dood dat iemand me zou zien rijden in mijn autootje op plekken waar ik normaal nooit kom en dan ook nog met een "wildvreemde man" naast me! Daar zouden dan ongetwijfeld vragen over komen, en wat moest ik dan zeggen? 

Peter bemerkte uiteraard dat ik zo gespannen was en stelde voor om de auto even ergens (uit het zicht) te parkeren om erover te praten. Zo gezegd, zo gedaan. Ergens op een bospad, waar eigenlijk geen auto's mochten komen, zijn we gaan staan en heb ik gehuild en hebben we gepraat. En toen... kwamen er 2 boa's aan! Een bekeuring hing in de lucht en Peter heeft moeten praten als brugman om ze daarvan te weerhouden. Zo'n bekeuring had ik thuis niet kunnen uitleggen!!

* Hoe vaker we mijn auto gebruikten om elkaar te ontmoeten, hoe spannender ik dit ging vinden. Ik bedacht allemaal scenario's als: wat als iemand mij ziet rijden met Peter naast me? Wat als mijn man mijn auto ergens ziet staan waar hij niet hoort te staan? Wat als ik een ongeluk krijg, of pech, of een bekeuring, hoe verklaar ik dat thuis dan? En hoe kan ik het verklaren dat mijn auto zo vaak onder de modder zit? (In het begin nam ik een handdoek mee en na een date poetste ik er dan de ergste vlekken mee weg...)

* Als het mooi weer was, was het nog wel te handelen. Ik parkeerde mijn auto dan op een plek waarvan ik het gevoel had dat het niet zo zou opvallen en daarna wandelden we de natuur in. Dit was heel vaak in het bos en dit ging ook heel vaak goed. Wel waren er in dat bos vaak anderen die graag wilden toekijken of erop aasden met ons mee te doen, wat ik in het begin wel spannend en opwindend vond, maar me op den duur steeds meer ging tegenstaan.

* In het bos gebeurde er echter op een gegeven moment iets wat er bij mij nogal inhakte. Peter en ik hadden een mooi beschut plekje gevonden, een stukje van het bospad af dus we lagen niet zo "in het zicht". Daar waren we heerlijk aan het vrijen, toen ik opeens bemerkte dat er iemand naar ons stond te kijken. In eerste instantie dacht ik dat het weer zo'n "gluurder" was en ik ergerde me daar alweer aan, toen ik opeens zag dat het een boswachter was. Hij had zijn mobieltje in zijn hand en kwam naar ons toe gelopen. Hij vertelde dat hij foto's van ons had gemaakt en dat hij ons moest bekeuren om wat we aan het doen waren. Peter probeerde de man hier van te weerhouden door weer uit te leggen dat dat grote gevolgen voor ons zou kunnen hebben: het zou ons onze huwelijken kunnen kosten. "Daar heb ik niets mee te maken", zei de man. Ik schrok enorm! Deze man was niet zo begripvol en meegaand als de boa's van een tijdje terug! Na wat heen en weer gepraat, zei de man opeens: "Nou ja, ik moet zeggen dat ik er óók wel van houd..." en toen ik hem vroeg wat hij daarmee bedoelde, zei hij: "Als ik nou even aan de dame mag zitten, wil ik de foto's wel verwijderen en laat ik de bekeuring achterwege." Peter en ik keken elkaar aan. Hadden we een keus? Dit wás een oplossing... Ik stelde als voorwaarde dat hij dan éérst de foto's moest verwijderen en dat we dáárna akkoord gingen. In eerste instantie wilde hij dat niet maar ik stond erop. Toen hij de foto's uiteindelijk toch zou gaan wissen, vroeg ik Peter om te kijken of hij dat ook inderdaad deed. Peter gaf aan dat de foto's verwijderd waren, waarop ik op de grond ging liggen, klaar om te doen wat hij maar van me zou vragen. Alles om onze huwelijken te redden... Ik verwachtte dat ik hem klaar zou moeten pijpen en dat het dan goed zou zijn. De man kwam bij me zitten, voelde aan mijn borsten en daarna van onderen en maakte nog een opmerking als "ze is lekker nat". Toen stond hij op en liep weg. Het verbaasde me dat het hierbij bleef, maar wat was ik opgelucht! Niet lang daarna kwamen er meerdere mannen naar ons toe gelopen. We vermoeden dat dat ons geluk is geweest, dat de boswachter er geen zin in had om "betrapt" te worden door anderen en er daarom zo snel vandoor ging. In die andere mannen had ik, helaas voor hen, geen zin meer. Ik voelde me zó vies en vernederd, echt een gevalletje #metoo. 

* Het bleek wat lastig te zijn elkaar in mijn kleine autootje te ontmoeten als het géén mooi weer was. Met name in de winter gaf dit problemen. Daarom zette Peter op een bepaalde site een advertentie waarin hij kort onze situatie uitlegde en vroeg of er mensen bereid waren ons te ontvangen. Peter gaf hierbij aan dat het geen probleem zou zijn als diegene dan af en toe mee zou doen, mocht er een klik zijn. Op deze advertentie reageerde AN. AN woonde een eindje bij ons vandaan, niet zo dichtbij dat we het risico zouden lopen bij onze ontmoetingen bekenden tegen te komen maar ook niet te ver weg. Met AN ontstond een prettig mailcontact en na een tijdje besloten we kennis te maken. AN bleek een aardige maar niet bijster aantrekkelijke man te zijn. Direct die eerste keer hadden we een trio, hoewel AN maar heel even mee deed (hij was snel klaar...). We besloten vaker bij AN af te spreken. Maar AN kon ons in verband met zijn werk niet iedere dinsdag ontvangen, dus leek het ons handiger er nog een adresje bij te zoeken (wat bij AN niet in goede aarde viel trouwens). Dat vonden we bij AH. AH bleek een leuke en juist super aantrekkelijke man te zijn. De eerste keer dat we bij hem kwamen, deed hij niet mee. Wel was zijn slaapkamer, heel romantisch met kaarsjes bij het bed, voor ons beschikbaar. De tweede keer dat we bij AH afspraken, was het de bedoeling dat hij wél mee zou doen. Maar helaas, na een paar minuten haakte hij al weer af. Hij zei "niet in de mood" te kunnen komen en liet ons alleen. Dat deed wel wat met mijn zelfvertrouwen, maar AH verzekerde me ervan dat het niet aan mij lag. Na deze ontmoeting was AH wat terughoudender. Het is van een vervolgafspraak met hem nooit meer gekomen...

Dus probeerden we weer vaker bij AN af te spreken. Maar hoewel de insteek was: in ruil voor een comfortabel bed zou AN af en toe mee mogen doen, werd het al vrij snel een vanzelfsprekendheid dat AN altijd mee ging doen. De keren dat hij níet mee deed, waren juist uitzonderingen. In het begin zorgden Peter en ik er voor dat hij vrij snel klaarkwam en ons dan weer met rust liet, maar AN kreeg de techniek van het rekken steeds beter onder de knie en we kwamen niet meer zo snel van hem af... Hij ging me fysiek tegenstaan. Als hij "zijn ding deed" sloot ik mijn ogen maar zodat ik me kon inbeelden dat het iemand anders was die met me bezig was. Maar helpen deed dat niet... Peter had hier minder moeite mee. Sterker nog, hij stimuleerde mij juist om AN extra uit te dagen. Het leek hem leuk om te zien hoe ik AN zou verleiden door in mijn blootje naar hem toe te gaan en bij hem op schoot te klimmen. Dit stond me echt tegen, maar ik wilde het voor Peter wel een keer proberen. En... ik vond het vreselijk! Ik voelde me zó opgelaten, vond het eigenlijk alleen maar gênant. En hoewel ik Peter duidelijk maakte dat dit wat mij betrof eens maar nooit weer was, bleef Peter er soms, tijdens andere ontmoetingen bij AN, op zinspelen. Dit vond ik vervelend, ik kreeg daardoor het idee dat Peter mijn weerstand tegen AN niet echt serieus nam.

In een poging onze "bezwaren" ten aanzien van AN openlijk met hem te bespreken, gaf AN aan: "het lijkt mij persoonlijk beter als jullie een ander onderkomen kunnen krijgen. Iedereen blij, no hartfeelings." (zíjn schrijffout). We vroegen hem nog of hij ons dan wilde ontvangen tegen een kleine vergoeding, maar daar hij vroeg zó veel geld voor, dat we alsnog afhaakten.

Door onze ervaringen met AH en AN kreeg ik steeds meer het gevoel dat ik het comfort waar wij zo naar verlangden, altijd moest "betalen" met mijn lijf. Als we in een lekker warm zacht bed wilden liggen, dan "moest" ik het voor lief nemen dat er ook nog iemand anders "over me heen wilde". Beetje plastisch uitgedrukt, maar zo begon het steeds meer en meer te voelen. We gingen op zoek naar andere adressen, maar overal was het hetzelfde: jullie mogen wel komen, maar dan wil ik ook!!

Onze keuze viel tenslotte op H. H bleek te wonen in mijn eigen woonplaats. Dat vond ik eerst bezwaarlijk (lees: doodeng!), maar het contact met hem voelde goed. Ik maakte als eerste kennis met hem en had een heel gezellige (koffie)ochtend met H. H was een rustige, niet onaantrekkelijke, man. Hij benaderde me heel voorzichtig, wist van mijn angsten en kon daar goed mee omgaan. Het voelde goed. Ons eerste afspraakje bij H werd wederom een trio. Ook al voelde ik fysiek minder afkeer jegens hem dan ik had bij AN, het voelde voor mij toch weer als "comfort betalen met mijn eigen lijf". En na deze date begon H een beetje aan mij te "trekken". Hij wilde ook wel alleen met mij afspreken, zonder Peter erbij. Hij hoefde dan geen seks, maar hij was, volgens eigen zeggen, een goede masseur en wilde me wel een massage geven. Wéér een man die meer van me wilde dan ik kon geven... (Peter vond het overigens prima als ik dit graag een keer zou willen.) 

* Deze eerste date bij H was tegelijk ook onze laatste bij hem. De date viel ronduit tegen. Het was de eerste keer dat we elkaar na een lange periode (zomervakantie) weer zouden zien en we verheugden ons er echt enorm op! Vlak vóór de date gaf ik bij Peter aan dat ik er toch ook wel wat tegenop zag, omdat deze man natuurlijk ook weer vanalles van me zou willen. Deze opmerking viel helemaal verkeerd bij Peter. Hij was daardoor haast geneigd onze afspraak alsnog te cancelen. We lieten de afspraak toch maar doorgaan omdat we elkaar zo vreselijk graag wilden zien. Ik arriveerde als eerste bij H en zag even later Peter aankomen. Mijn hart maakte een sprongetje van opwinding: oh, ik wilde hem zó graag weer zien en voelen! Maar de begroeting was van zijn kant uiterst koel. Een zoen, en hij kwam naast me zitten op de bank, en dat was het dan. Uitermate teleurstellend! Toen we eenmaal de beslotenheid van de slaapkamer van H hadden gevonden, kwam het wel weer goed, maar ik hield een vervelend gevoel over aan deze date.

* Bij mooi weer kreeg ik soms van Peter de hint dat het "rokjesweer" was. Hij bedoelde daarmee te zeggen: ik zou het leuk vinden als je in een rok op onze date komt. Op de één of andere manier vond hij dat sexy; hij kan dan "overal zo gemakkelijk bij". In het begin vond ik het wel grappig dat hij dit zo aangaf, en gaf ik ook gehoor aan zijn "verzoek". Maar op een gegeven moment ging dit me tegenstaan: ik mag toch zeker zélf wel weten wat ik draag tijdens mijn dates? Toen ik op een gegeven moment verscheen in een lange broek terwijl Peter duidelijk de hint had gegeven dat hij mij graag in een rok zou zien, gaf ik aan dat als hij zó overduidelijk een dergelijke hint gaf, ik juist geneigd was het tegenovergestelde te gaan doen. Peter reageerde daarop écht verbolgen, als een klein kind dat zijn zin niet heeft gekregen. 

* Peter en ik spraken elkaar elke dag, eigenlijk vanaf 's morgens vroeg tot 's avonds laat, zodra het maar even kon, kwamen we online en appten we elkaar. Of we belden elkaar soms. Ook in de weekenden probeerden we elkaar zoveel mogelijk te spreken, hoewel het dan wel wat lastiger was omdat we dan allebei veel bij onze partners/gezinnen waren. Op een zondagmorgen kwam ik online, maar Peter was er nog niet. Dat gebeurde op zondag wel vaker; Peter slaapt dan graag wat uit. Dus ik ging mijn rondje hardlopen. De ervaring had inmiddels geleerd dat zodra ik weer thuis kwam, Peter wel al online was geweest en een berichtje had achtergelaten. Maar zo niet deze zondagmorgen. De hele ochtend kwam Peter niet online. Tussen de middag niet. Ook de hele middag bleef het angstvallig stil. In eerste instantie verbaasde het me, wat later omsloeg in irritatie: waarom stuurde hij me niet even een berichtje, al was het maar: "Ik heb vandaag weinig gelegenheid om online te komen", zoals we wel vaker deden? Daarna bedacht ik me: misschien is zijn telefoon wel stuk en kán hij me geen berichtjes sturen... ik kreeg medelijden met hem want dat zou ook voor hem vast heel naar voelen. Maar naarmate de dag vorderde, en het avond werd, begon ik me steeds meer zorgen te maken. Wat was er toch aan de hand? Dit was nog nooit eerder gebeurd! We waren wel eens laat met chatten, maar nooit zó vreselijk laat... Was er iets aan de hand? Had hij ruzie met zijn vrouw? Liepen dingen uit de hand bij hem thuis? Was hij ziek? Was iemand van zijn gezin ziek... of erger?? Ik begreep er niks van en haalde van alles in mijn hoofd. In de loop van de avond, om 22.13 uur, kwam er dan toch eindelijk bericht: "Vandaag bewust foon niet aangeraakt. G zit altijd te zeuren er over." Ik ontplofte zowat! Wat een KUL reden! Had ik me daarvoor de hele dag zo geïrriteerd, boos en later vreselijk bezorgd gevoeld? Het uitblijven van een bericht van zijn kant had werkelijk mijn hele dag beïnvloed! Ik ben nog nooit zó boos op hem geweest! En dat liet ik hem weten ook! Zijn reactie: "Hoe was je dag?"

* Peter en ik waren echt ontzettend gek op elkaar. We konden, als we samen waren, ook slecht van elkaar afblijven. Op de één of andere manier was daar altijd een enorme magische fysieke aantrekkingskracht tussen ons. Peter deed het altijd precies goed, wist ook precies wat ik fijn vind, kon zonder enige moeite mij ongekend fel opgewonden krijgen! Zoals wij seks met elkaar hadden, had ik nog nooit met een andere man gehad, ook niet met mijn eigen man. En als ik Peter mocht geloven, was dat andersom net zo. Dat is natuurlijk allemaal heel leuk, lekker en fijn, maar de keerzijde van de medaille was dat, mede doordat we elkaar maar zo weinig zagen, seks altijd de hoofdmoot was tijdens onze ontmoetingen. Meestal was dat gewoon fijne seks tussen ons tweeën, maar zijn behoeften waren toch anders dan de mijne. Hij wilde meer experimenteren, meer variëren. Nadat ik hem een keer had verteld dat een gangbang een stiekem fantasietje van mij was, begon hij daar vaker over. Hij wilde dat wel meemaken, wilde dat wel voor me organiseren, hij refereerde er regelmatig aan, terwijl ik volgens mij toch duidelijk had aangegeven dat het wat mij betreft bij een fantasietje blijft. Of hij wilde dat ik met initiatieven kwam terwijl ik meer een pleaser en een volger ben. Of hij vroeg me, meer dan eens, of ik zonder ondergoed aan naar hem toe wilde komen. Of hij vroeg me dingen te doen in de auto, zoals mijn bh uittrekken tijdens het rijden. Of hij wilde me graag een tweede orgasme bezorgen (lief bedoeld) en deed daar dan ook zijn best voor, terwijl ik regelmatig aangaf dat ik genoeg heb aan één, en het soms gênant was hoe ik mijn best moest doen ook inderdaad een tweede te bereiken (faken wilde ik niet en heb ik ook nooit gedaan). Voor Peter speelt seks een veel belangrijker rol in een relatie dan voor mij. Hoe fijn de seks ook was tussen ons, ik begon meer en meer te verlangen naar contactmomenten die níet werden opgevuld door seks. Ik wilde eigenlijk steeds meer een "gewoon" leven met hem en de dingen samen met hem doen, openlijk, die ieder "normaal" stel doet. Maar dat zat er niet in... 

Overigens, voor alle duidelijkheid: Peter heeft me nooit ergens toe gedwongen of dingen van me gevraagd die ik écht niet wilde!!

* Als klap op de vuurpijl was daar opeens ook nog corona waar rekening mee gehouden moest worden. Corona bemoeilijkte het afspreken enorm, maakte dit tijdelijk zelfs onmogelijk! Verplicht thuis zitten door ons of onze gezinsleden maakte dat we geen alibi's konden verzinnen. En hoe minder we elkaar zagen, hoe lastiger het werd om onze relatie, die op een gegeven moment alleen nog maar online bestond, goed te houden.

En zo zijn er nog wel meer voorbeelden te geven van minder fijne momenten tussen ons. Zoals boven al eerder gezegd, had dit alles een negatief effect op hoe ik mij ging voelen en uiteindelijk ook op onze relatie. In een volgende post zal ik daar verder op ingaan.