Vervolg op "Mijn date met E."

Nadat ik vorige week de post over mijn date met E. had geplaatst, ging ik in de tuin aan het werk. Met mijn handen wroetend in de aarde, had ik alle tijd en gelegenheid nog eens over mijn post na te denken. En opeens realiseerde ik me dat ik niet helemaal eerlijk was geweest. Ik had namelijk een essentieel onderdeel van het hele gebeuren rondom mijn date met E. weggelaten: hoe ik me voelde bij en wat ik vond van Peter zijn gedrag voorafgaande aan die date. Voor een deel had ik dat weggelaten omdat ik in deze post meer het gevoel van Peter centraal wilde stellen in plaats van dat van mij. Bovendien was ik een klein beetje bang dat ik Peter zou kwetsen als ik mijn gedachten die ik destijds had, zou publiceren. Maar, bedacht ik me opeens, het is míjn blog, ik mag posten wat ik wil! Ik liep naar binnen en greep mijn foon om te kijken of Peter me nog een berichtje had gestuurd, en daar stond zijn eerste reactie op mijn post al: "En weer een mooie post! Nu ik er zo over nadenk mis ik een beetje jouw gevoelens". Misschien is het inderdaad dan toch goed daar nog iets over te zeggen.

Het had redelijk wat moeite gekost voor E. en mij om een datum voor onze date te vinden die ons allebei paste. Zoals gezegd, deed zich een kans voor die we met beide handen aangrepen. Al een paar weken van tevoren stond de date gepland. Toen de week van de date met E. naderde, probeerden Peter en ik een tijdstip te vinden waarop we elkaar zouden kunnen ontmoeten. Peter dacht daarbij aan de woensdag, ik dacht aan de donderdag of eventueel de vrijdag. Toen bleek dat op die woensdag mijn date met E. al gepland stond en op die donderdag en vrijdag Peter op zijn beurt verhinderd was, reageerde Peter nogal teleurgesteld. We zouden elkaar die week niet kunnen zien. Volgens hem omdat ik op "onze" woensdag al een date met iemand anders had gepland. En hij vond dat ik die best wel kon verzetten, of op zijn minst kon proberen te verzetten. Zijn manier van reageren riep bij mij een klein beetje het beeld van een verwend kind op dat zijn zin niet krijgt. (Dit beeld werd nog wat versterkt toen Peter mij op de ochtend van mijn date geen plezier wenste, iets wat me wel wat teleur stelde.)  En toen hij ook nog eens zei: "Je mag zelf je prioriteiten bepalen" waarmee hij bedoelde: "Je kunt kiezen wie je teleurstelt" (een opmerking waar hij zich later voor verontschuldigde), stak er een koppigheid in me op. Dit voelde een beetje als emotionele chantage (Peter gaf toe dat hij me met deze opmerking even voor het blok had willen zetten; een laatste poging mij over te halen mijn date met E. af te zeggen zodat wij met elkaar konden afspreken). En mij laten chanteren, daar had ik nou net geen zin in! Peter, met zijn rijke seksuele verleden (40+), had er niets over te zeggen wie ik wanneer zou zien. Bovendien, die week waarin hij 4 dates met andere vrouwen plande, zat nog veel te vers in mijn geheugen! Natuurlijk vond ik het ook jammer dat ik Peter die week niet kon zien, maar we hadden er beiden maar mee te dealen! Dat kwam later wel weer... Daar kwam ook nog bij dat ik het gevoel kreeg dat Peter mij een beetje aan het "opvoeden" was. Net zoals hij dat soms, vertelde hij wel eens gekscherend, op bepaalde punten met zijn vrouw deed.

Ik denk dat verschillende aspecten hier een rol speelden. Ten eerste mijn niet te stuiten drang naar het opdoen van ervaring op het gebied van seks met (andere) mannen: ik wilde mij daarin door niets en niemand laten tegenhouden, zelfs niet door Peter. Ten tweede denk ik dat het niet volledig tot mij door drong wat dit alles met Peter deed. Tot nog toe was IK altijd degene die erg veel moeite had met dates van de ander. Peter had nog nooit zo heftig gereageerd, dus ik geloofde hem niet, kon zijn gevoel ook niet goed plaatsen,

Uiteraard hebben we over deze hele gang van zaken uitgebreid met elkaar gesproken. Langzaam maar zeker is wel tot me doorgedrongen hoe Peter zich moet hebben gevoeld (gevoel van onmacht, onvrede, jaloezie). Dat zijn pogingen mij over te halen elkaar toch te ontmoeten niet voortkwamen uit het feit dat hij zo graag "zijn zin wilde krijgen" maar uit oprecht verlangen mij te zien. Dat hij op de dag van de date zelf zo chagrijnig was dat hij geen zin had om geconfronteerd te worden met mijn pleziertjes. En... dat dit eigenlijk verdacht veel leek op hoe ik me vaak voelde als Peter een date met een ander had gepland. En dat ik daar, in mijn kortzichtigheid, niet goed mee omgegaan ben. Pfff, wat hebben we elkaar toch aangedaan in die tijd!!


 

Mijn date met E.

Er volgden een paar weken waarin het contact tussen Peter en mij relatief rustig verliep. We spraken elkaar elke dag, via de chat of via de telefoon, en hadden af en toe heerlijke, intieme, soms met heftige emoties gepaard gaande, dates. Langzaam maar zeker kregen we wederzijds het vertrouwen dat we elkaar echt leuk vonden, dat we niet bang hoefden te zijn dat de ander iemand anders zou treffen die hij/zij leuker zou vinden. Het zat GOED tussen ons! Maar "achter de schermen" voelde ik mij verre van rustig. Ik bleef als een gek chatten op de datingsite, in een poging de drang om meer en nieuwe ervaringen op te doen, te bevredigen. Dat had ontegenzeggelijk effect op mijn dagelijks functioneren, waar ik dan ook af en toe vanuit mijn omgeving opmerkingen over kreeg, maar ik ging maar door, en door, en door... Ik stond open voor alles. Ook voor contact met A., de vrouw uit mijn eigen woonplaats waar Peter al een tijdje mee aan het chatten was. Ik wist dat hij probeerde een date met haar te plannen, maar dat wilde nog niet zo lukken. Ik wilde daar het fijne niet van weten; ik vroeg uberhaupt nooit naar Peter zijn plannen op dat gebied. Dat was eigenlijk een beetje mijn kop in het zand steken, maar, zo vond ik, zolang Peter mij nog niets vertelde over eventuele dateplannen met andere vrouwen, bestonden ze gewoonweg nog niet. Als het zover was, zou ik het wel horen en zou het vroeg genoeg zijn om me er naar over te maken. Peter maakte overigens steeds vaker opmerkingen in de trant van: "Ik heb niet veel behoefte aan een andere dame." Of, een opmerking die om een of andere reden in mijn geheugen gegrift staat: "Op de een of andere manier hebben onze korte, vluchtige contacten een hoge mate van bevrediging.....". Maar omgekeerd wilde Peter wel altijd precies weten waar ik mee bezig was. Met wie ik gekletst had, of ik nog dates gepland had. Ik vermoed omdat hij juist wel graag wil weten waar hij aan toe is. Dus ik vertelde over mijn (tamelijk onverwachte) date met J. (de J. uit mijn allereerste post), die een beetje tegen viel. En ik vertelde dat ik op een woensdag eindelijk een date met E. had gepland...

Met E. had ik al langer contact. Maar het bleek, in verband met zijn werk, lastig te zijn een datum te vinden die ons allebei zou passen. Tot hij op die bewuste woensdag een verplichte ATV-dag had en wij mogelijkheden zagen en onmiddellijk benutten! Deze date stond dus al heel lang van tevoren vast. Maar... dit viel totaaaal verkeerd bij Peter. Peter had er eigenlijk op gerekend mij die woensdag te zien (de woensdag was inmiddels toch een beetje "onze" dag geworden...). Ik was de donderdag en vrijdag daarop vrij en ik had er op gerekend dat Peter en ik elkaar wel op een van die dagen zouden kunnen zien. Maar helaas had Peter op die beide dagen andere verplichtingen. Ik vond dat jammer, maar Peter, die kon hier nauwelijks mee omgaan!! Hij was zo zwaar teleurgesteld, dat hij zelfs even probeerde mij onder druk te zetten om mijn date met E. maar weer af te zeggen (waar hij overigens vrij snel ook weer zijn excuses voor aanbood). Maar omdat het al zo moeizaam was gegaan om uberhaupt een datum met E. te vinden, ondernam ik geen enkele poging mijn date te verplaatsen. Dit, en gebrek aan communicatie, werd mij door Peter niet in dank afgenomen! Op de ochtend van mijn date met E. wenste Peter mij, zoals hij anders altijd wel deed, geen plezier. En toen ik hem 's middags wilde spreken, weerde hij me af. "Laat me maar even met rust vandaag. Ben niet gezellig." Pas na 9 uur 's avonds kwam het verlossende: "Ik mis je :-( Kon er niet tegen vandaag." En weer een dag later kon Peter het opbrengen naar de ins en outs van mijn date te vragen. En kon Peter vertellen hoe hij de dag ervaren had. "Ik had een heeeeeeeele slechte dag. Ik voelde me echt zwaar kut gisteren. Er kwam niets uit mijn handen. Voor mij was jouw behoefte om E. te zien gisteren belangrijker dan om mij te zien en dat doet verrekte pijn." Zelfs zijn vrouw had gemerkt dat hij uit zijn doen was. Maar in de loop van de dag herpakte Peter zich weer en nadat we even (nou ja, 2 uur...) gebeld hadden, voelde het weer goed. "Hihi ben weer helemaal happy nu we gekletst hebben."
Weer een week vol met emoties, waarbij duidelijk bleek dat niet alleen mijn maar ook Peter's prive leven een beetje in het gedrang begon te komen. Dit kon nog wel eens heel vervelend worden...

Mijn date met R.

De volgende dag, vrijdag, had ik mijn date met R. gepland. Met R. had ik al heel lang contact via de datingsite, maar door omstandigheden was het nog nooit tot een ontmoeting gekomen. R. was altijd erg gezellig om mee te kletsen (het hoefde bij hem niet alleen maar over seks te gaan, sterker nog, het duurde nogal even voor ons gesprek ook maar een beetje die kant op ging) en... hij zag er op de foto's super leuk uit! Een stoere vent met een mooi figuur, een mooie kop en lang haar; R. is zo'n man die lang haar heel goed kan hebben! Ik had me al lange tijd verheugd op een date met hem en nu was het dan eindelijk zo ver!
Na ons "geschil" de vorige dag hadden Peter en ik nog de hele avond zitten kletsen (tot na 1 uur 's nachts!), net zolang tot alles uitgepraat was en alles weer helemaal goed voelde. Op de dag van mijn date met R. zocht Peter 's morgens direct weer contact met me. Ik kletste even met hem maar besloot toen mijn aandacht op R. te richten, anders zou Peter veel te veel "in mijn hoofd" gaan zitten. Ik dacht dat Peter dat wel begreep. Ik had een werkelijk heerlijke date met R; een paar uur hadden we het heeel gezellig met elkaar. Maar toen ik daarna, uiterst opgewekt, weer contact zocht met Peter, viel het me nogal rauw op mijn dak dat hij helemaal in mineur was. Zijn dag was verre van vlekkeloos verlopen! Hij had zich eerst vreselijk genegeerd gevoeld door mij en liep daarna ook nog eens tegen een zakelijk akkefietje op welke niet zo één, twee, drie te verhelpen viel. Hij voelde zich intussen zo vervelend, dat hij niet eens echt zin had in zijn eigen date. Hij is wel gegaan en heeft het leuk gehad, maar hij bleef zich de hele verdere dag vervelend voelen; hij zat er echt even helemaal doorheen.
Ik was me van geen kwaad bewust geweest, maar toen Peter zei dat ik op z'n minst toch wel even had kunnen aangeven dat ik die ochtend even geen, of beperkt, contact met hem wilde en dat hij daar wel begrip voor zou hebben gehad, voelde ik me toch wel wat beschaamd. Communicatie, althans invoelen hoe mijn communicatie (of gebrek daaraan) bij een ander overkomt, is niet mijn sterkste punt...
Peter was de hele dag niet te genieten en zijn humeur werd pas weer een beetje "normaal" nadat hij zich even lekker had uitgeleefd op zijn motor (de teller had op een gegeven moment 210 aangegeven!). Hij was zelfs nog even stiekem bij mij door de straat gereden...
's Avonds hebben we het weer bijgelegd en elkaar verteld hoe onze dates waren verlopen. En gezellig zitten kletsen tot, jawel, dit keer zelfs na 2 uur 's nachts.
En zo eindigde een voor ons qua daten en bijkomende emoties turbulente week! Op naar rustiger vaarwater, hoopten wij. Zou dat eindelijk eens lukken?
Nee dus...