Het lopen ging voor geen meter en ik was snel weer thuis. Het eerste wat ik deed, was contact zoeken met A. "Ik wil nu graag geen commentaar of advies van jou want ik wil dit alleen doen", zei ik voordat ik vertelde voor welke akelige keuze Peter me had gesteld. Ik wilde deze keuze ECHT helemaal zelf maken. A. gaf me inderdaad niet een direct advies of mening, maar tussen de regels door las ik wel dat ze vond dat ik me absoluut niet zo moest laten claimen. Ze gaf nog meer af op Peter. Ik stuurde Peter een berichtje dat ik eerst even wilde douchen. Na het douchen besloot ik te reageren op Peter zijn vraag. "Ik wil ook rust in de tent. Ik doe niet anders dan huilen." "En dat betekent?" "Alles lijdt er onder." "Bij mij ook." "Mijn werk, mijn huishouden, mijn hobby's en niet in de laatste plaats mijn gezin. Ik vind het zo fijn bij je als we elkaar zien." "Ik ook. Maar je gaat voor optie 2?" "Maar er zijn dingen waar we telkens weer in vastlopen. Ik vraag me af of dat over is als ik kies voor optie 1." "Zeker weten. Proberen waard." "Niet zeker weten, misschien wel proberen waard." Ik wist dat Peter niet veel tijd meer had om verder te chatten, maar toen hij zei: "Kies please", voelde ik toch even iets van irritatie, boosheid haast. Waarom zette hij mij zo onder druk? Waarom moest ik zo'n beslissing in zo'n kort tijdsbestek nemen? Maar toen Peter opperde om het er de volgende dag maar verder over te hebben omdat hij echt niet langer meer online kon blijven, vond ik het opeens kinderachtig van mezelf om hem nog langer in spanning te houden. Ik wist het immers toch wel al... Dus ik drukte op... 1. Ik koos voor optie 1: doorgaan met elkaar maar dan ook voor elkaar kiezen naast ons huwelijk, dus beiden niet meer daten, anders dan met elkaar en evt. met anderen erbij.
Ik had gekozen voor optie 1 en Peter was daar verschrikkelijk blij mee, maar ik voelde me er niet fijn bij. Natuurlijk wist ik direct dat ik niet zonder Peter verder wilde, dus optie 2 was voor mij uberhaupt geen optie, maar op deze manier leek het kiezen voor elkaar toch min of meer afgedwongen door Peter. Het voelde gewoon niet goed en met gemengde gevoelens ging ik naar bed.
De volgende dag moest ik werken. Ik had die nacht, vreemd genoeg, heerlijk geslapen. Maar Peter niet. Hij appte me de volgende morgen, nog voordat ik naar het werk ging, dat hij slechts van half 5 tot 7 had geslapen, en verder veel en lang had nagedacht. "Ik ga je straks uitgebreid bericht sturen", zei hij. Daar schrok ik vreselijk van! Betekende dit dat hij zich had bedacht? Dat hij toch, na nog eens goed nagedacht te hebben, alsnog voor optie 2 zou gaan? Dat hij toch koos voor daten met andere vrouwen en mij (dus) niet meer wilde zien? Maar Peter zei: "Schrik niet, is niet heftig voor jou." Hij beloofde dat hij me in de loop van de ochtend zou berichten waar hij over had liggen denken die nacht. Even na 11 uur stroomden de berichtjes van hem binnen. Ik liep met mijn telefoon naar de wc want ik wilde even in alle rust lezen wat hij mij gestuurd had. En toen las ik:
Lieve Jannie, Ik hoop dat je nog een beetje functioneert, want ik heb net met A. zitten chatten en werd er niet blij van. Maar laat ik beginnen met te zeggen dat ik vannacht bedacht heb dat ik dingen heb gedaan die ik niet had moeten doen. Ik heb je een bijna onmogelijke keuze laten maken en daar heb ik oprecht spijt van. Ik wil hierbij ook jouw keuze (1) ongedaan maken. Daarmee bedoel ik, dat ik er voor kies om voorlopig niet meer met andere dames te daten. Volkomen vrijwillig. Dat doe ik omdat ik weet hoe moeilijk je het vindt wanneer ik het doe. Ik hoop daarbij dat jij voor wat betreft daten rekening zult houden met mijn gevoelens. Uiteraard verwacht ik 100% eerlijkheid en mocht je toch willen daten dan hoor ik dat graag van je. Daar zal ik je dan ook vrij in laten. Natuurlijk hoop ik dat je het niet gaat doen. Toen ik vannacht terugdacht aan gisteren ontdekte ik dat jaloezie eigenlijk niet eens de hoofdreden was van mijn reactie naar A. Het was meer dat ik me buitenspel gezet voelde. Ik had jullie bij elkaar gebracht met initieel het doel om misschien op termijn, als jij er ooit klaar voor zou zijn, iets van een trio te proberen. Vervolgens komt A. met een andere man op de proppen met wie even een trio geregeld wordt. Dat vind/vond ik niet netjes van haar en heb dat aangegeven. Dat ik later voorbijging aan jouw opmerking dat dat jouw manier was om om te gaan met dit vreemdgaan, spijt mij ook. Daar had ik beter bij stil moeten staan. Wat bij mij gisteren overheerste was het gevoel dat A. ons uit elkaar aan het drijven was. Het gevoel (waarschijnlijk onterecht) dat er een blok gevormd werd. Ik projecteerde het gevoel dat A. mij gaf op jou en dat had ik niet moeten doen. Sorry. Ik hoop echt dat we nu in rustiger vaarwater gaan komen. Heb er vertrouwen in en wil je woensdag erg graag weer vasthouden. Ik hou zo verschrikkelijk veel van je. Nogmaals sorry voor gisteren. Via je geheime mailadres stuur ik je een worddocument met de ongecensureerde versie van de gesprekken die ik met A. had, inclusief die van vanochtend. Dikke kus. Ik hoop dat je hier snel weer bovenop komt en dat je vertrouwen in de mensheid niet teveel geschaad is. Hou van je. Dikke kus. Peter.
En toen gebeurde er iets met me wat ik nog maar 1x eerder in mijn leven had meegemaakt: er viel een ENORME last van mijn schouders af en er daalde een immense rust op mij neer en ik dacht: "Wat er ook gebeurt, het is goed!" Peter koos er volkomen vrijwillig voor om alleen nog maar met mij te daten maar liet mij vrij om te daten met andere mannen, als ik daar behoefte aan had. En dat voelde zo goed! Ik wist onmiddellijk dat ik dat, zolang Peter en ik bij elkaar zouden zijn, nooit meer zou doen. De behoefte om te daten met wie dan ook, was totaal verdwenen.
Peter koos 100% voor mij en ik koos 100% voor Peter!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten